Όταν ήρθε ο Αργεντινός τεχνικός στην Ελλάδα είχε ένα σαφές πλάνο για το πώς θέλει να παίζει η ένωση με τη πίεση ψηλά και το παιχνίδι κατοχής,όμως στο ματς με τον ΠΑΟΚ έδειξε ότι ξέρει και άλλους τρόπους να παίρνει αυτό που θέλει.
Στο πρώτο ντέρμπι στο νέο γήπεδο η ΑΕΚ είχε απέναντι έναν υποδεέστερο αντίπαλο στα χαρτιά αλλά ο Ματίας Αλμέιδα δεν τον υποτίμησε,με το 4-1-4-1 παρέταξε την ομάδα όπως και στη Λιβαδειά με τη πίεση ψηλά να παραμένει και να αποδίδει και καρπούς με το πρώτο τέρμα να έρχεται με τον αγαπημένο τρόπο της ΑΕΚ.
Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε την ΑΕΚ σε ένα ρόλο παθητικό,κάτι που δεν έχει γίνει πολλές φορές φέτος,όπως επίσης δεν μας έχει συνηθίσει να βγάζει και την μπάλα από την άμυνα με μακρινές μεταβιβάσεις.Ο ΠΑΟΚ είχε ψηλά την άμυνα και προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί ο Αλμέιδα με τον Αθανασιάδη να προσπαθεί να βρει τους συμπαίκτες του από απόσταση.
Η ένωση άφησε τη κατοχή της μπάλας στο δεύτερο ημίχρονο κυρίως στον ΠΑΟΚ ,κάτι που δεν έχει γίνει πολύ σε αυτή τη σεζόν, όμως δεν απειλήθηκε καθόλου δείγμα της δουλειάς που έχει γίνει στο αμυντικό κομμάτι αλλά και δείγμα της μεγάλης ποιότητας τον Μουκουντι και Βιντα.
Από την άλλη πλευρά ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καν ανταγωνιστικός, υπάρχουν φυσικά και οι δικαιολογίες των απουσιών αλλά σε 90 λεπτά παιχνιδιού δεν υπήρχε στιγμή που να μπορούσαν να κοντράρουν τους παίχτες της ΑΕΚ, στοίχησε και η απειρία πολλών παιχτών φυσικά. Μερίδιο ευθύνης έχει και ο Λουτσεσκου που παρόλο που πήγε με το… γενναιόδωρο 1-0 στα αποδυτήρια δεν άλλαξε κάτι τακτικά για να ξαναμπεί στο παιχνίδι, και λέω τακτικά γιατί δεν μπορούσε να κάνει τις αλλαγές που θα ήθελε ο Ρουμάνος τεχνικός με την ομάδα να μην έχει ένα δεκάρι η έναν επιθετικό στο πάγκο να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω. Για να δώσουμε μέτρο σύγκρισης η ΑΕΚ έφερε από τον πάγκο τους Γιόνσον, Μάνταλος,Αμραμπατ, Γαλανόπουλο και Μήτογλου παίχτες που θα έπαιζαν σε όλες τις ελληνικές ομάδες!
