Η διάλυση του Αιολικού και το νέο του ξεκίνημα παράλληλα από τη Β ‘ ΕΠΣ Λέσβου, έχει φέρει ποικίλα σχόλια στην κοινωνία της Λέσβου και στα social media.
Αρκετά αρνητικά και κάποια ελπιδοφόρα. Ξαφνικά τι έγινε…
Ένας Αιολικός που ήταν η πρώτη αγάπη του νησιού και το καμάρι της Λέσβου που υπερτερούσε και της ΑΕΛΚ της Super League (αυτό το έδειχνε η προσέλευση του Ταρλά). Σίγουρα λάθη έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, συμπεριφορές που έθιξαν και αυτό είχε ως αποτέλεσμα μεγάλη ή η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου να αδιαφορεί στην ουσία για τον Αιολικό.
Στη Super League 2 η ομάδα ναι μεν δεν είχε Μυτιληνιό στοιχείο, όμως δε και η εικόνα του σταδίου στις εξέδρες ήταν απογοητευτική. Να παίζει ο Αιολικός με την σπουδαία ΑΕΛ και να έχει 300 άτομα. Και όταν (κακώς) πήραν την ομάδα και έφυγαν στην Αριδαία, τότε μερικοί θυμήθηκαν τον Αιολικό.
Τώρα…τι γίνεται τώρα; (τώρα χαμηλώστε τα φώτα)
Εντάξει ο Αιολικός θα πάρει 20-25 ταλαντούχα παιδιά δανεικά από μία επιτυχημένη ακαδημία της Λέσβου και ίσως ανέβει του χρόνου στο Α ‘ Τοπικό. Εκεί θα φτιάξει ένα καλό σύνολο και θα πάει στη Γ ‘ Εθνική σε δύο χρόνια. Και μετά τι γίνεται ρε παιδιά;
Θα ξανά έρθουμε σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Δύσκολο έως τότε να έχουν απωπληρωθεί τα χρέη προς την εφορία και η ομάδα να είναι ελεύθερη. Ο Αιολικός δεν πρέπει να βιαστεί, πρέπει να κάνει ένα οργανωμένο restart και να δώσει βάση φτιάχνοντας δικές του δυνατές ακαδημίες. Έτσι ίσως ο κόσμος εκτιμήσει την προσπάθεια και περισσότερο τον Αιολικό. Αλλιώς το αδιέξοδο θα είναι συχνό φαινόμενο στην ιστορική ομάδα.
