ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Του ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΥ
Η περίπτωση του Ήφαιστου πρέπει να γραφτεί σε βιβλίο!
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχαμε λάβει κάποιο μήνυμα ότι ο Ήφαιστος δεν επρόκειτο να συνεχίσει τη λειτουργία του ως ΚΑΕ όμως η γενικότερη κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ ήταν κάτι που ομολογουμένως είχε προβληματίσει την οικογένεια Μπούμπουρα καθ’ όλη τη διάρκεια της δεύτερης χρονιάς. Νομίζω πως αυτός ακριβώς ήταν ο βασικός λόγος που σταμάτησε να ασχολείται με το επαγγελματικό μπάσκετ. Σίγουρα ήταν κάτι πολύ στενάχωρο για όλους όσοι έζησαν την ομάδα από την πρώτη στιγμή, από τη γέννησή της. Η οικογένεια είχε κάνει μια τρομερή επένδυση, όχι μόνο στο οικονομικό κομμάτι. Αφιέρωσε απίστευτες… εργατοώρες προκειμένου να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες ώστε η Λήμνος να καταφέρει να φιλοξενήσει μια ομάδα επιπέδου Α1. Πιστεύω πως αυτό το εγχείρημα θα πρέπει να γραφτεί σε βιβλίο! Να το ακολουθήσουν και να παραδειγματιστούν όσοι θέλουν να επενδύσουν στο μπάσκετ. Να πάρουν αυτό το εγχειρίδιο, να το διαβάσουν και να προχωρήσουν».
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αντιληφθεί κανείς τη δυσκολία του εγχειρήματος ήταν οι μετακινήσεις για τους εκτός έδρας αγώνες του Ήφαιστου. Αν για παράδειγμα έπρεπε να δώσουμε ένα παιχνίδι στην Αθήνα, έπρεπε να μείνουμε στην πρωτεύουσα και την επόμενη μέρα, από τη στιγμή που δεν υπήρχαν διαθέσιμες πτήσεις. Αν αναλογιστεί κανείς τι σημαίνει πρακτικά αυτό το κομμάτι όσον αφορά τα επιπλέον έξοδα με τις διανυκτερεύσεις, κατανοεί τη διαφορά ανάμεσα στις υπόλοιπες ομάδες με τον Ήφαιστο, τον Κολοσσό ή το Ρέθυμνο. Επίσης, για να δώσουμε ένα φιλικό παιχνίδι, έπρεπε να μείνουμε τρεις μέρες στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Το ίδιο συνέβαινε και με οποιονδήποτε παίκτη ήθελε να κάνει μαγνητική και έπρεπε να φύγει από τη Λήμνο. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε μια απόλυτα ομαλή και εύρυθμη λειτουργία με την καθημερινή προσπάθεια συγκεκριμένων ανθρώπων και προφανώς με τη συμβολή της οικογένειας Μπούμπουρα».
Οι Ακαδημίες θα συνεχίσουν πάση θυσία!
«Ουδέποτε υπήρξε αμφιβολία ή ενδοιασμός για τις Ακαδημίες και τη λειτουργία τους. Ήταν κάθετοι σε αυτό! Ό,τι και να συμβεί με την πρώτη ομάδα, οι Ακαδημίες θα συνεχίσουν πάση θυσία! Το περασμένο καλοκαίρι και από τη στιγμή που ξέραμε πως η οικογένεια ήταν διατεθειμένη να στηρίξει αυτή την προσπάθεια, δημιουργήθηκε ένας κύκλος ανθρώπων από τη Λήμνο που πλαισίωσαν τον κύριο Παντελή Μπούμπουρα στο Διοικητικό Συμβούλιο. Είναι αυτοί που ουσιαστικά “τρέχουν” την ομάδα φέτος».
270 παιδιά μαθαίνουν μπάσκετ και βόλεϊ στο νησί
«Φέτος ο Ήφαιστος Λήμνου διατηρεί δυο αγωνιστικά τμήματα, το Ανδρικό και το Παιδικό με το ίδιο σήμα και τα ίδια χρώματα. Η ανδρική ομάδα συμμετέχει στην Ένωση Λέσβου – Λήμνου και απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από αθλητές του Παιδικού, από τέσσερις Εφήβους και κάποιους φοιτητές που τους έχουμε μαζί μας. Πριν από τη διακοπή των δραστηριοτήτων, το Παιδικό πρόλαβε να δώσει ένα παιχνίδι που μάλιστα επικράτησε του Παλλεσβιακού! Τα παιδιά μας έδειξαν ένα πολύ ωραίο αγωνιστικό πρόσωπο, πήραμε πολλά θετικά μηνύματα ωστόσο δεν υπήρξε συνέχεια εν μέσω πανδημίας. Συνολικά οι Ακαδημίες αριθμούν 270 παιδιά! Τα 220 είναι στο μπάσκετ ενώ δημιουργήσαμε και τμήμα βόλεϊ για κορίτσια. Δίχως αμφιβολία, είμαστε από τους τυχερούς του χώρου γιατί το γήπεδο της Μύρινας μας προσφέρει τη δυνατότητα να δουλέψουμε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι σίγουρα η μεγαλύτερη παρακαταθήκη στο νησί έπειτα από τη συμμετοχή της ομάδας στην Α1. Παρεμπιπτόντως, στη Λήμνο υπάρχουν 11 ομάδες ποδοσφαίρου και καμία άλλη μπάσκετ»!
Το μπάσκετ είναι ακόμα σε… εμβρυακή στάση
«Τα προηγούμενα δυο χρόνια υπήρχε ξεσηκωμός στο νησί για τους αγώνες του Ήφαιστου. Ουσιαστικά η ομάδα αποτελούσε μια όμορφη συνήθεια. Ο κόσμος ερχόταν με τα παιδιά και την οικογένειά του κάθε Σάββατο στις 15:30 για να δει μπάσκετ! Δεν ξέρω αν υπάρχει πια η δυνατότητα ώστε η ομάδα να επιστρέψει ξανά σε αυτό το επίπεδο ωστόσο, επειδή ακριβώς έχουμε μια πάρα πολύ καλή φουρνιά στο παιδικό τμήμα, θέλουμε να στηριχθούμε σε αυτά τα παιδιά τα επόμενα 2-3 χρόνια. Ο βασικός στόχος είναι να τους διδάξουμε τα βασικά του μπάσκετ, να τα κάνουμε να αγαπήσουν το άθλημα. Το αποτέλεσμα περνάει σε δεύτερη μοίρα… Μην ξεχνάμε άλλωστε πως αυτά τα παιδιά ήλθαν για πρώτη φορά σε επαφή με το μπάσκετ πριν από τρία χρόνια! Το άθλημα είναι ακόμα σε… εμβρυακή φάση στη Λήμνο ωστόσο υπάρχει διάθεση και μεγάλη αγάπη για αυτό που κάνουμε. Υπάρχουν προσδοκίες ώστε να κάνουμε κάτι καλό σιγά – σιγά. Πιστεύω πως στο μέλλον θα δούμε αρκετά όμορφα πράγματα.
Ένας από τους λόγους που πείστηκα να παραμείνω στη Λήμνο και να συνεχίσω στον Ήφαιστο ήταν η αγάπη που δείχνουν τα παιδιά για αυτή την προσπάθεια. Μας έχουν αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή μαζί με τον συνεργάτη μου τον Μάρκο Κολώκα. Γενικώς, είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώ να τους δημιουργώ κίνητρα. Τους στέλνω, δηλαδή κάποια videos από αγώνες του Ήφαιστου στην Α1 ώστε να τους δουν και να καταλάβουν πως είναι η συνέχεια αυτής της ομάδας. Να φανταστούν τους εαυτούς τους να αγωνίζονται σε τόσο υψηλό επίπεδο με αυτή τη φανέλα…
Του ΜΑΡΚΟΥ ΚΟΛΩΚΑ
Δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε έτσι εύκολα
«To τμήμα των Ακαδημιών του Ήφαιστου δημιουργήθηκε μαζί με την πρώτη ομάδα. Γινόταν ήδη σοβαρή προσπάθεια σε αυτό το κομμάτι τα προηγούμενα δυο χρόνια. Ήταν δηλαδή κάτι… στρωμένο και έτοιμο που δεν το βλέπαμε μόνο ως δουλειά. Σε καμία περίπτωση! Όταν είσαι προπονητής σε Ακαδημίες, λειτουργείς παράλληλα σαν παιδαγωγός και βλέπεις την προσπάθεια από άλλη οπτική. Ουσιαστικά, βλέπεις τα παιδιά να μεγαλώνουν μαζί σου, να μαθαίνουν και να εξελίσσονται. Ιδιαίτερα, μάλιστα σε ένα νησί όπως η Λήμνος όπου το μπάσκετ ήταν μέχρι πρότινος άγνωστη έννοια. Γι’ αυτό άλλωστε αγαπήθηκε πάρα πολύ. Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση, δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε έτσι εύκολα! Σε προσωπικό επίπεδο, η παραμονή μου στον Ήφαιστο ήταν μια ασφαλής επιλογή, τώρα μάλιστα που το μπάσκετ δεν είναι σε καλή κατάσταση με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται ομάδες που αποτελούσαν πρότυπα. Η ζωή στη Λήμνο είναι ιδανική για να δουλέψεις».
Πιστεύαμε πως θα κρατήσει τουλάχιστον μια πενταετία
«Σίγουρα υπήρχε στεναχώρια… Το ζήσαμε πραγματικά από το μηδέν. Όταν δεν υπήρχε ούτε σήμα, ούτε χρώμα, ούτε τίποτα! Ακολούθησαν η ανακατασκευή του γηπέδου, τα συνεχόμενα sold outs την πρώτη χρονιά, οι μεγάλες νίκες και φυσικά η συμμετοχή μας στα playoffs! Δεν περιμέναμε να σταματήσει τόσο γρήγορα. Όταν άρχισε αυτή η προσπάθεια, ευχόμασταν να κρατήσει… εσαεί ωστόσο επειδή είμαστε ρεαλιστές, πατάμε στα πόδια μας και βλέπουμε τις συνθήκες που επικρατούν, ευελπιστούσαμε πως το εγχείρημα θα διαρκούσε τουλάχιστον μια πενταετία ώστε να δικαιωθεί ο κόπος όλων. Είναι στενάχωρο που ο Ήφαιστος δεν συνεχίζει στην Basket League όμως έχουμε μάθει να παλεύουμε. Ειδικά σε μια εποχή που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει! Εξάλλου, υπάρχει μια συνέχεια στο project με τη λειτουργία των Ακαδημιών».
Η κληρονομιά της οικογένειας Μπούμπουρα στη Λήμνο
«Οι Ακαδημίες και το ανακαινισμένο γήπεδο είναι η τεράστια κληρονομιά που άφησε η οικογένεια στο νησί. Βλέπεις τα παιδιά που απασχολούνται στο κλειστό “Νίκος Σαμαράς” και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για κάτι πραγματικά σπουδαίο! Η ομάδα έμεινε για δυο χρόνια, έπαιξε στην Α1, προκρίθηκε στα playoffs ωστόσο το γήπεδο και η μπασκετική κουλτούρα που χτίζουν τα πιτσιρίκια στη Λήμνο θα μείνουν για άλλα… 100 χρόνια! Δεν έχουμε να κάνουμε με μια οικογένεια που έβαλε κάποια χρήματα και εξαφανίστηκε. Αντίθετα, άφησε κάτι στον τόπο της. Ο κύριος Παντελής Μπούμπουρας παραμένει πρόεδρος στη νέα ομάδα που συμμετέχει στο τοπικό. Πάντα ρωτάει και συνεχώς ενδιαφέρεται. Είχε έλθει μάλιστα σε κάποιες προπονήσεις πριν σταματήσουμε. Το ίδιο και ο Σπύρος. Δίχως να γνωρίζω κάτι, πιστεύω ότι αν με το καλό ο Ήφαιστος επιστρέψει στις εθνικές κατηγορίες, στη Γ’ ή τη Β’ Εθνική, ίσως ασχοληθούν ξανά πιο ενεργά».
Η μεγάλη πρόκληση
«Η μεγάλη πρόκληση είναι να καθιερωθεί το μπάσκετ σε ένα νησί που μέχρι να έλθει ο Ήφαιστος, ήταν κάτι άγνωστο. Να το αγαπήσουν οι Λημνιοί όπως έχουν αγαπήσει το ποδόσφαιρο. Να το βάλουν στην καθημερινότητά τους ώστε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν πως αξίζει να ασχολούνται και να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Δεν μας ενδιαφέρει να πούμε ότι η ομάδα σημαδεύει ξανά την επιστροφή στην Α1, δεν είναι αυτοσκοπός. Το ζήτημα είναι το μπάσκετ να μείνει στις καρδιές και τη συνείδηση του κόσμου. Έστω και αν δεν υπάρχουν πια τα φώτα της Basket League».
Gazzeta.gr
