Αναβολή της ελευθερίας μας δίχως τέλος.
Μετά από αρκετούς μήνες, άνοιξε η εστίαση με αυστηρό ωράριο και χωρίς μουσική. Λόγω του περιορισμένου χρόνου, πολλές φορές δεν υπάρχει τραπέζι ούτε για δείγμα, με τους πελάτες να “μπαίνουν σε λίστα αναμονής” για να πιουν έστω έναν καφέ.
Πρόγραμμα στα ψώνια, στον καφέ, πρόγραμμα στο φαγητό, πρόγραμμα στο κοκτέιλ…
Όλη αυτή η εντελώς προγραμματισμένη βόλτα μόνο βόλτα δεν την καθιστά. Όλοι ψωνίζουν κοιτώντας το ρολόι τους μην ξεπεράσουν τα τριάντα λεπτά που έχουν στη διάθεσή τους και μην χάσουν το ραντεβού που έχουν κλείσει στο επόμενο μαγαζί ή την κράτησή τους για να πάνε απλά σε μια καφετέρια. Όλα με το ρολόι. Έχει χαθεί η ξεγνοιασιά ακόμη και στα πιο απλά, καθημερινά πράγματα που άλλοτε μας ηρεμούσαν από το άγχος της ρουτίνας.
Κάποιοι αισθάνθηκαν ελεύθεροι με το άνοιγμα της εστίασης. Πραγματικά, είναι πρόδηλο πως δεν πρόκειται για αποκατάσταση της ελευθερίας, αλλά για περιορισμό της ξανά: μπορείς να πας για φαγητό, αλλα πήγαινε νωρίς γιατί δεν προλαβαίνεις, μπορείς να πας για ποτό, αλλά θα πιεις από τις 19.00-20.00 μέχρι τις 10.30 και χωρίς μουσική.
Αυτά γίνονταν σε χώρες του εξωτερικού όταν ακόμα εμείς βρισκόμασταν σε καραντίνα.
“Ευτυχώς” όμως, ανοίγει ο τουρισμός και μπορούμε κι εμείς οι εγχώριοι να βγούμε έξω.
