Μετά τη σοκαριστική κατάρρευση του Κρίστιαν Έρικσεν στο εναρκτήριο παιχνίδι του ομίλου, οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι ευελπιστούν -λίγο πολύ- σε μια καλή πορεία των Δανών. Ο πρώτος αγώνας συνεχίστηκε, λίγο μετά τη σταθεροποίηση της κατάστασης του Έρικσεν, όμως η όλη αναταραχή επηρέασε ψυχολογικά την ομάδα του και οι Φινλανδοί απέκτησαν ένα αβαντάζ. Ήττα πρώτη.
Λίγες μέρες αργότερα ήρθε και η δεύτερη ήττα, από το Βέλγιο αυτή τη φορά. Αναπόφευκτη θα λέγαμε. Χθες έβγαλε έναν άλλο δυναμισμό, “κηνύγησε” τη νίκη και “ποδοπάτησε” τη Ρωσία πετυχαίνοντας 4 γκολ με ξεσπάσματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κάπως έτσι πέτυχε την πρόκριση στα νοκάουτ και έδωσε σε όλον τον κόσμο έναν λόγο να χαμογελά με την έκβαση του πρώτου μέρους αυτής της ιστορίας.
Ξέχωρα απ’ τη νίκη, απ’ τα γκολ, απ’ τις χαρές, οι Δανοί μας διδάσκουν πολλά και καλό είναι να παραδειγματιζόμαστε από αυτούς.
Το τείχος γύρω από τον Έρικσεν.
Οι πρώτες βοήθειες του αρχηγού.
Η συμπαράσταση του Κιάερ και του Σμάιχελ στη γυναίκα του άτυχου ποδοσφαιριστή.
Η μαχητικότητά τους ακόμαο συμβάν.
Η αφιερώσεις τους στον Έρικσεν.
Η πίστη στο όραμα.
Η αυταπάρνηση.
Η προσπάθεια μέχρι το τελευταίο λεπτό, για ένα ακόμα γκολ, μία ακόμα αντεπίθεση.
Όλα τα προαναφερθέντα πρέπει να είναι παραδείγματα προς μίμηση. Το ήθος της ομάδας αυτής ανταμείφθηκε, όμως η θέση της στο τουρνουά είναι το λιγότερο. Το μαθήματα που παρέδωσε σε όλη την Ευρώπη είναι…SOS και απαιτούν να λάβουν τη σημασία που τους πρέπει.
