Ποιο σοκ; Δεν το περιμέναμε; Δεν υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μας; Μας ήρθε ξαφνικό; Είναι καιρός να βγούμε από αυτό το παραμύθι στο οποίο μένουμε προσκολλημένοι εδώ και 7 χρόνια και να δούμε επιτέλους τα πράγματα με λογική. Όσοι “νιώθουν” από μπάλα το κάνουν εδώ και καιρό. Τουλάχιστον την τελευταία πενταετία.
Ειλικρινά αν υπάρχει ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι ο Φαντ Σχιπ έχει κάποιο υπαρκτό, νεωτεριστικό και ουσιαστικό πλάνο, σίγουρα είναι ζωντανό παράδειγμα του λόγου για τον οποίον το Ελληνικό Ποδόσφαιρο βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Ποιο είναι το σχέδιο της Εθνικής; Γιούρια και ό,τι κάτσει; Καμία σταθερότητα, συνεχείς αλλαγές, τα μεγάλα ονόματα παραγκωνισμένα, ηλεκτρισμένο κλίμα ανάμεσα σε παίκτες και προπονητικό τιμ. Ποδοσφαιριστές που πιθανώς δεν έχουν ξαναπροπονηθεί μαζί βρίσκονται για πέντε μέρες, δουλεύουν…όπως όπως δύο συστήματα και δημιουργείται στον μέσο Έλληνα η εντύπωση ότι πάμε για μεγάλα πράγματα. Κάθε φορά τα ίδια. Και τι γίνεται στο τέλος; Κατεβάζουμε εντεκάδα από την οποία αγωνίζονται οι τέσσερις παίκτες, βάζουν ένα γκολ μετά βίας, τρώνε ένα και παλεύουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Χωρίς τακτική, χωρίς στόχο, χωρίς κάτι να ταρακουνάει αυτούς που κάποτε «μάτωναν» τη φανέλα της Εθνικής Αγαπημένης.
Θέλουμε μεγάλες αλλαγές. Πρώτα έναν νέο προπονητή, που να ξέρει την ελληνική πραγματικότητα και να μιλάει και Ελληνικά! Δεν είναι λίγες οι φορές που άλλες δηλώσεις κάνουν οι παίκτες και άλλα μεταφέρουν οι μεταφραστές στον ομοσπονδιακό τεχνικό. Το σημαντικότερο αλλά και δυσκολότερο (σχεδόν ακατόρθωτο) να επιτευχθεί είναι η αλλαγή της νοοτροπίας. Τόσο των υπευθύνων, όσο και των ίδιων των Ελλήνων φιλάθλων. Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε όνειρα για προκρίσεις και να “πέφτουμε” από τα σύννεφα συνειδητοποιώντας στα…ξαφνικά ότι θέλουμε δουλειά.
Και να νικήσουμε όλα τα παιχνίδια της συνέχειας, το κακό έχει γίνει. Δεν αλλάζει το γεγονός ότι μπήκαμε στο γήπεδο σαν να μην τρέχει τίποτα και χάσαμε χωρίς λόγο τόσους βαθμούς. ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ! Η ζημιά γίνεται και μετά τρέχουμε και δεν φτάνουμε. ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!
