Ο Αιολικός εχθές ηττήθηκε από το Λεβαδειακό με 0-3 στο Δημοτικό στάδιο Μυτιλήνης. Η ήττα δεν προβληματίζει τόσο καθώς έπαιζε με τον πρωτοπόρο, όσο η εικόνα της ομάδας.
Μία εικόνα χωρίς πάθος, χωρίς ένταση, ακόμη και χωρίς τρεξίματα από κάποιους (επαγγελματίες) ποδοσφαιριστές. Όλα αυτά έφεραν ένταση μετά το ματς στους λιγοστούς πλέον πιστούς φίλους της ομάδας που την στηρίζουν φέτος. Μάλιστα υπήρξε και μικροένταση εξω από το γήπεδο όταν έφευγε η αποστολή του Αιολικού από το γήπεδο.
Για τη διαιτησία δε θα πούμε πολλά, οι περιπτώσεις των πέναλτι ίσως ήταν ορθές και οι δύο ωστόσο για άλλη μια φορά έρχεται αντίπαλος στην έδρα σου και παίρνει όλες τις φάσεις που ίσως είναι 50-50…υπερ του και κάνεις δε βγαίνει να μιλήσει. Βέβαια εχθές σίγουρα δεν επηρέασε η διαιτησία μην παρεξηγηθούμε, ο Λεβαδειακός έλεγξε πλήρως το ματς.
Και αφού η ομάδα στήθηκε και εφέτος εκτός Λέσβου υποτίθεται για να έχει περισσότερα επαγγελματικά εφόδια για την κατηγορία, να έρχονται πιο εύκολα παίκτες στη Θεσσαλονίκη, να μειώσει κάποια άλλα έξοδα…όλα αυτα για πιο αποτέλεσμα; Για να χάνει τα παιχνίδια και μην προσπαθεί σε πολλά από αυτά…
Με τον ΠΑΟΚ Β ‘ για παράδειγμα υπήρξε κατάθεση ψυχής, εχθές όμως όχι. Δυστυχώς οι λίγοι ρομαντικοί Αιολικοί που συνεχίζουν και στηρίζουν την ομάδα γιατί αγαπάνε το σήμα και την ιστορία αυτού του συλλόγου η υπομονή τους κάποια στιγμή θα τελειώσει. Επιπλέον ας πούμε και ένα μπράβο σε παιδιά όπως ο Γιοκέ και ο Ενομό που πάντα μετά από κάθε αποτέλεσμα πάνε προς το κόσμο ενώ και μέσα στο χορτάρι φαίνεται η προσπάθεια τους!
Τουλάχιστον πέρυσι η τότε διοίκηση πήρε την ομάδα να τη στήσει μακριά από το νησί όμως την δούλεψε ρολόι!
